.
Zodra ik
Tofik
Dibi vroeg om in de
uitzending
van
De Halve Maan uit de kast te komen, werd het publiek
onrustig en de sfeer aan de vrolijke, ietwat chaotische, tafel
haast intimiderend grimmig.
(...)
Na de uitzending viel mij zowel bijval, als ook veel kritiek
ten deel. Ik zou mensen ‘outen’ en Dibi met rust moeten
laten. En natuurlijk noemden sommigen het ook ‘een vuile
pottenstreek’.
,,Dit heb je voorbereid, hè? Wat weet jij nou van mij?!”
vroeg Dibi. ,,Wat doet het ertoe of ik homo ben of hetero of
biseksueel?”
Ja, deed het er maar niets toe. Maar dat doet het wel.
Juist diezelfde dag stond er in
nrc.next een
interview
met documentairemaker Chris Belloni die naar
Marokko
moest reizen om voor Nederlandse schoolkinderen een film over
moslimhomo’s te kunnen maken. In Nederland durfde geen
moslimhomo te praten, nee – ook niet anoniem.
Het is dezelfde angst die ik in de onrustig knipperende ogen van
Tofik Dibi zie, die eigenlijk nooit iemand recht aankijkt.
Zie ook:
_____